unha de bechos (pili, pra ti)

Hoxe tivemos un convidado de honra na nosa aburrida tarde de chuvia: un verme do tamaño do meu dedo corazón.

Pois o becho en sí tívonos toda a tarde entretid@s facéndolle fotos.

Ademáis de ter un tamaño considerábel (eu nunca vira un verme desas dimensións), todo o seu corpo (sobre todo a cabeza) estaba ateigado duns pelos brancos que se asemellaban ós pinchos dun cactus. Metía medo!!


O que se ve na foto, que parecen patas son unhas ventosas coas que se amarra ás superficies. E no cú, parecía que tiña un par de antenas.

Ademáis comía a unhas velocidades de vérigo... así foi, que esa boliña negra que se ve en primeiro plano desenfocada é o pedazo de merda que soltou polo cú, supoño que en parte adicada a nós por andar a molestala.

E así, que hoxe tivemos unha tarde de bechos, porque cando xa nos estabamos comezando a cansar de observar ó verme, chegou Eduardo cunha anduriña nas mans que se decidiu a facer o niño no caixón das luces da casa.


Sempre hai cousas pra ver neste país...